Κατερίνα Γερονικολού: «Μου αρέσει πολύ να με χαϊδεύουν, με χαλαρώνει!»

Κατερίνα Γερονικολού: «Μου αρέσει πολύ να με χαϊδεύουν, με χαλαρώνει!»

Η Κατερίνα Γερονικολού διανύει τους τελευταίους μήνες
μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της καριέρας της.

Στον κινηματογράφο πρωταγωνιστεί με τον αγαπημένο της, τον
δημοφιλή ηθοποιό Γιάννη Τσιμιτσέλη, στην πολύ όμορφη ρομαντική ταινία «…

Για πάντα», που μας προτρέπει να μη χαθούμε στις πολλές φωνές
της πόλης και να ζήσουμε μόνοι, αλλά να επιλέξουμε το «μαζί».

Στη θεατρική παράσταση της Μιμής Ντενίση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη», η
ηθοποιός ζει την ευτυχία μιας sold out επιτυχίας, στην οποία περνούν από τα μάτια
του θεατή δεκαεπτά χρόνια Ιστορίας, ενώ στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 ζει
μέσω της σειράς « Αν ήμουν πλούσιος» τη δυστυχία… των πολλών χρημάτων!

Η Κατερίνα Γερονικολού μιλά στο «Enjoy» γι’ αυτόν τον χαρούμενο καλλιτεχνικό
μαραθώνιο
 και εύχεται τη νέα χρονιά να διατηρήσει όσα έχει και όχι τίποτα περισσότερο.

Και όχι άδικα, αφού έχει τα πάντα…

Της Μαρίας Ανδρέου

Εκλαψα, γέλασα, συγκινήθηκα, μαγεύτηκα. Κατερίνα, το «… Για πάντα» είναι
μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών και αυτόν τον καταιγισμό των
συναισθημάτων, μέσα από τις ερμηνείες, τα κοστούμια, τη φωτογραφία, τη μουσική,
δεν τον ένιωσα μόνο εγώ, αλλά και μια κατάμεστη κινηματογραφική αίθουσα.

Ο ήρωας, ο Πέτρος, ένας επιτυχημένος σεφ, που στα 35 χρόνια του
έχει αποξενωθεί  από την οικογένειά του και ζει μια άστατη ερωτική ζωή,
θα μπορούσε να είναι ένα νέος που ζει στη διπλανή μας πόρτα.

Τελικά, πόσοι άνδρες της ηλικίας του έχουν συναντήσει και
έχουν ερωτευτεί μια ρομαντική και όμορφη κοπέλα, όπως η Ζωή, και έχουν προσπαθήσει να
προσαρμοστούν στους κανόνες μιας μόνιμης σχέσης, αλλά έχουν παραμείνει μόνοι τους;

Πάρα πολλοί… Και εδώ θέλω να σου πω ότι τα μηνύματα που παίρνουμε στο διαδίκτυο
τόσο ο Γιάννης Τσιμιτσέλης όσο και εγώ δεν είναι από γυναίκες, είναι από άνδρες, οι οποίοι
είδαν την ταινία και ταυτίστηκαν με τον ήρωα, γιατί σε μια φάση της ζωής τους είχαν
παρασυρθεί και αυτοί από τις πολλές φωνές της πόλης, με αποτέλεσμα να μην ψάχνουν το
«εμείς» και τη συντροφικότητα, αλλά τις κενές και επιδερμικές γνωριμίες της μιας βραδιάς. 

Πόσοι άνδρες είδαν την ταινία από παρότρυνση της κοπελιάς τους ή της γυναίκας τους και τελικά
ήταν αυτοί που έφυγαν με κλάματα και δάκρυα στα μάτια; Πάρα πολλοί. Για μένα το «…

Για πάντα» δεν είναι μια γυναικεία ταινία, γιατί η ηρωίδα προχώρησε. Είναι
μια ταινία για τον σύγχρονο άνδρα, αλλά και γενικότερα για τον άνθρωπο που βλέπει να
περνά η ζωή του μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της πόλης και δεν το καταλαβαίνει.

Πώς έγινε αυτή η επιλογή της ταινίας από τον Γιάννη Τσιμιτσέλη
και πήρε το ρίσκο της παραγωγής;

Εδώ και πολλά χρόνια ο Γιάννης Τσιμιτσέλης ήθελε να αναλάβει την παραγωγή μιας ταινίας. Μιας ταινίας, όμως, που θα άξιζε να επενδύσει σ’ αυτήν. Έπειτα από είκοσι χρόνια ως ηθοποιός βρήκε αυτό το σενάριο, αυτήν την ιστορία, που για χάρη της έκανε το πρώτο βήμα στο σινεμά ως δημιουργός.

Σε αυτήν την προσπάθεια βρήκε στο πλάι του αρωγό τη Village και έτσι ανέλαβαν
το ριμέικ της ταινίας του τουρκικού ερωτικού δράματος «Πάντα μόνος» του Τσαγκάν Ιρμάκ.
Στο πλευρό του στάθηκε και ο σκηνοθέτης Γιάννης Παπαδάκος. Οταν πήγαμε να συζητήσουμε
για την ταινία, για το σενάριο, για την παραγωγή, είπαμε, μεμιάς, ότι θα την κάνουμε εμείς.

Και ο Γιάννης, που έχει αναλάβει το όλο εγχείρημα, είπε ότι θα
την κάνει και ακόμη καλύτερη. Την ερωτευτήκαμε αυτή την ταινία και πιστεύω ότι οι
πρώτοι θεατές της ήμασταν εμείς. Ηταν ένα καλλιτεχνικό στοίχημα για εμάς.

Ενα στοίχημα για εμένα ως ηθοποιός και ένα μεγαλύτερο στοίχημα για τον Γιάννη, που ως παραγωγός και ηθοποιός πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, και ήθελα να ανταμειφθεί γι’ αυτό, όχι μόνο γιατί είναι ο άνθρωπός μου, ο σύντροφός μου, αλλά γιατί δούλεψε πάρα πολύ γι’ αυτήν την ταινία, που τον άγγιξε.

Η αποδοχή του κόσμου είναι συγκινητική. Μέσα στις τρεις
εβδομάδες από την ημέρα της προβολής της, έχετε κόψει χιλιάδες εισιτήρια.
Ο ελληνικός κινηματογράφος φέτος στα καλύτερά του…

Η ταινία βγήκε στην αίθουσα την 1η Ιανουαρίου και, μπορώ να πω, ότι δεν θα
μπορούσε να υπάρξει για εμένα καλύτερη έναρξη χρονιάς, αλλά και έναρξη δεκαετίας. Δεν
μας λείπουν οι καλές κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα.

Μπορούμε να πάμε άφοβα να τις δούμε και να περάσουμε όμορφα.
Δεν χρειάζεται να πεις κάτι καινούργιο ή διαφορετικό σε μια ταινία.

Μια απλή ανθρώπινη ιστορία, συνηθισμένη, μπορεί να μιλήσει σε όλες τις καρδιές.
Ο Πέτρος και η Ζωή ανήκουν σε όλους μας και θα μπορούσαμε να είμαστε και εμείς.

newsbreak.gr