ΘΕΑΤΡΟ
“Οιδίπους Τύραννος” του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Δάσους

Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, σε καλοκαιρινή περιοδεία
σε όλη την Ελλάδα.
Ιοκάστης. Στη σκηνή μαζί τους ο Νίκος Χατζόπουλος (Κρέων), ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Τειρεσίας),
ο Γιώργος Ζιόβας (Άγγελος), ο Γιώργος Ψυχογιός (Θεράπων), ο Νικόλας Χανακούλας (Εξάγγελος) κι
ένας χορός 10 επιπλέον ηθοποιών και μουσικών.
Οιδίποδας ζητά να εξακριβώσει τον λόγο. Ο χρησμός του Απόλλωνα παραγγέλνει ότι για να καθαρίσει η
πόλη πρέπει πρώτα να τιμωρηθείο φόνος του Λάιου. Ο βασιλιάς αποφασίζει να εξιχνιάσει το αίνιγμα και
ξετυλίγει ένα κουβάρι φρικτών αποκαλύψεων.
Υπάρχουν δύο άξονες στο έργο αυτό, το τελειότερο του αρχαίου δράματος, τουλάχιστον απ’ τα
σωζόμενα, που δρουν συμπληρωματικά:
με σασπένς (whodunitplay τα αποκαλούν οι Αγγλοσάξωνες). Ξετυλίγοντας το κουβάρι
των γεγονότων, ο ήρωας, με αριστοτεχνικό τρόπο, φτάνει στο κέντρο του λαβυρίνθου, όπου
διώκτης και διωκόμενος είναι ο ίδιος.
Κι αν συχνά υποτιμούμε τον άξονα αυτόν, γυρεύοντας δίκαια άλλες ποιότητες, η φράση
«Ο Πόλυβος δεν ήτανε πατέρας σου» πάντα προκαλεί ρίγος στο κοινό που παρακολουθεί. Και
το παιχνίδι της μοίρας είναι ακόμα στα μισά.
είναι η ίδια η ερώτηση που θέτει: «Ποιος είμαι;». Και τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο ήρωας για να την απαντήσει:
τα εργαλεία που ο άνθρωπος –ειδικά ο Δυτικός– έχει θεοποιήσει: τον ορθό λόγο, τη σκέψη, τη λογική.
τη συγκεκριμένη ερώτηση, οφείλεις να είσαι έτοιμος και για την απάντηση.
Και η αλήθεια, όπως λέει ο ποιητής, «μόνον έναντι θανάτου δίδεται».
Ο Οιδίποδας είναι ο πρώτος Άνθρωπος της δραματουργίας μας, ο Αδάμ της.
Και η μοίρα του μας κάνει ταπεινούς.
Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Δημήτρης Μαύρος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Γιάννης Πολιτάκης,
Γιωργής Τσουρής, Βαγγέλης Ψωμάς.
