Συναντιόμαστε στα βόρεια προάστια, κοντά στο σπίτι της, σε ένα ζεστό μαγαζί με χριστουγεννιάτικο ντεκόρ σαν κι αυτά που βλέπεις στις αμερικάνικες ταινίες.
Η Τζένη Θεωνά παραγγέλνει ένα μπέργκερ –ποιος είπε αλήθεια ότι δεν της αρέσει το φαγητό;–
και μοιάζει με εκείνες τις Γαλλίδες ενζενί: λίγο εύθραυστη, λίγο πιο ευαίσθητη. Ή μήπως
τελικά η πρώτη εικόνα ξεγελάει;
Φέτος βρίσκεται σε έναν οργασμό δουλειάς: δύο θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί, το Fool for Love στο θέατρο Άλμα σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, το Τσάρλι Τσάπλιν στο θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια, αλλά και δύο ταινίες, το Success Story του Νίκου Περάκη και η ταινία μυστηρίου Saison Μόρτε του Θανάση Τότσικα. Αναρωτιέμαι πόσο οξύμωρο είναι αυτό για εκείνη, αφού πέρσι προτίμησε να απέχει.
«Άμα δεν με συγκινεί κάτι, προτιμώ να καθίσω σπίτι μου, παρόλο που με πειράζει πάρα πολύ οικονομικά. Ψυχικά μου λείπει το να δουλεύω, αλλά πιο πολύ μπορεί να με ρίξει το να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Πέρσι δεν δούλεψα στο θέατρο και φέτος έχω δύο παραστάσεις και δύο ταινίες. Έχω τη δύναμη και το θάρρος να αντισταθώ σε αυτά που δεν μου αρέσουν. Έχω μεγαλώσει και θέλω να είμαι επιλεκτική.
Αυτό έχει ένα σοβαρό τίμημα, το άγχος να μείνω χωρίς δουλειά, κυρίως δηλαδή το βιοποριστικό, γιατί από αυτό ζω, παρόλο που μοιάζει με χόμπι ο τρόπος που αμειβόμαστε. Πέρσι υπήρχαν σχέδια δουλειάς που αναβλήθηκαν, δεν ήμουν κι εγώ τρελή δηλαδή που έλεγα “όχι”.
Είχα προτάσεις για καθημερινές σειρές, αλλά δεν ήθελα να λείψω από την Αθήνα και να πάω στην Κύπρο. Αυτό θα με ανάγκαζε να μείνω εκτός θεάτρου. Αν δεν είχα αντισταθεί πέρσι, δεν θα έκανα φέτος αυτά που θέλω».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο, μαζί με το Πρώτο Θέμα